"Autobiografia"

[pjenknik]

"Autobiografia"



Miałem dziesięć lat, gdy usłyszał o mnie świat a C

W mej piwnicy był nasz klub G

Kumpel radio zniósł, usłyszałem "Blue Sued Shoes"

I nie mogłem w nocy spać

Wiatr odnowy wiał, darowano reszty kar

Znów się można było śmiać

W kawiarniany gwar jak tornado jazz się wkradł

I ja też chciałem grać



Ojciec, Bóg wie gdzie, Martenowski stawiał piec

Mnie paznokieć z palca zszedł

Z gryfu został wiór, grałem milion różnych bzdur

I poznałem co to seks

Pocztówkowy szał, każdy z nas ich pięćset miał

Zamiast nowej pary jeans

A w sobotnią noc był Luksemburg, chata, szkło

Jakże się chciało żyć



Było nas trzech, w każdym z nas inna krew F G

Ale jeden przyświecał nam cel C a

Za kilka lat mieć u stóp cały świat d B

Wszystkiego w bród F

Alpagi łyk i dyskusje po świt

Niecierpliwy w nas ciskał się duch

Ktoś dostał w nos, to popłakał się w głos

Coś działo się



Poróżniła nas, za jej Poly Raksy twarz

Każdy by się zabić dał

W pewną letnią noc gdzieś na dach wyniosłem koc

I dostałem to, com chciał

Powiedziała mi, że kłopoty mogą być

Ja jej, że egzamin mam

Odkręciła gaz, nie zapukał nikt na czas

Znów jak pies byłem sam



Stu różnych ról, czym ugasić mój ból

Nauczyło mnie życie jak nikt

W wyrku na wznak przechlapałem swój czas

Najlepszy czas

W knajpie dla braw klezmer kazał mi grać

Takie rzeczy, że jeszcze mi wstyd

Pewnego dnia zrozumiałem, że ja

Nie umiem nic



Słuchaj mnie tam, pokonałem się sam

Oto wyśnił się wielki mój sen

Tysięczny tłum spija słowa z mych ust

Kochają mnie

W hotelu fan mówi, na taśmie mam

To jak w gardłach im rodzi się śpiew

Otwieram drzwi i nie mówię już nic

Do czterech ścian