Tweet
Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w Jubileuszowym X Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego.
Termin konkursu będzie zgodny z IV Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce).
Kategorie Konkursowe:
1. Double India Pale Ale (DIPA) – zwane również jako Imperial India Pale Ale.
Od klasycznej „IPY” różni się jeszcze większą chmielowością i większą zawartością alkoholu.
DIPA warzona jest na bazie słodów Pale Ale, które powinny stanowić 80-90% całego zasypu. Najczęściej używa się chmieli amerykańskich, rzadziej są to chmiele angielskie lub inne szlachetne odmiany. Preferowane drożdże to takie, które dają czysty profil piwa, ewentualnie lekko estrowy.
W aromacie dominuje chmielowość, cytrusy i kwiaty, jednakże z uwagi na wielokrotne chmielenie mogą wystąpić aromaty żywiczne, trawiaste i drewna, a także nuty brzoskwini, marakui, rodzynków, karmelu i ziół.
Barwa zawiera się w granicach od złotej, poprzez pomarańczową, bursztynową, rubinową, aż do miedzianej.
W smaku podobnie do aromatu dominuje chmielowość, cytrusy, żywice, orzechy, karmel. Alkohol wyczuwalny, ale nie dominujący.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 16,0-20,5 °Blg
Ekstrakt końcowy: 2,1-4,6 °Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-10% obj.
Goryczka: 60-120 IBU
Barwa: 12-28 EBC
Więcej informacjo na stronie:
2. American Barley Wine – dosłownie oznacza Amerykańskie Wino Jęczmienne.
Nazwa tego piwa nawiązuje do jego winnego charakteru, czyli dużej mocy oraz złożonego aromatu.
Jest to piwo ciężkie, treściwe o mocnym słodowo-owocowym profilu – zrównoważonym przez goryczkę chmielową, zazwyczaj długo leżakowane. Kolor zawiera się w przedziale od jasno-bursztynowego do miedzianego (rzadziej brązowy).
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 19,3 – 28,1°Blg
Ekstrakt końcowy: 4,1 – 7,6°Blg
Zawartość alkoholu: 8 – 12% obj.
Goryczka: 50 – 120 IBU
Barwa: 20- 40 EBC
Więcej informacjo na stronie:
3. Porter Bałtycki – to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu.
W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych.
Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego.
Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg
Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg
Zawartość alkoholu: 5.5 – 9.5% obj.
Goryczka: 20–40 IBU
Barwa: 33 – 60 EBC
Więcej informacjo na stronie:
4. Belgian Tripel – historycznie warzony był przez trapistów w Westmalle. Wśród piw klasztornych jest stosunkowo młody, ponieważ powstał w XX wieku.
Tripel jest piwem górnej fermentacji, z wysoką zawartością alkoholu. Receptura powinna być oparta na zasypie z jasnych słodów z dodatkiem białego cukru, przy użyciu drożdży belgijskich. Jeśli chodzi o chmielenie, to zazwyczaj używa się szlachetnych odmian np. Styrian Goldings.
Przy degustacji możemy wyczuć złożone aromaty przyprawowe i estry owocowe, natomiast aromaty alkoholowe są delikatne. Podobnie sprawa dotyczy smaku. Dominuje połączenie przypraw, owoców, w mniejszym stopniu smaków alkoholowych.
Belgian Tripel charakteryzuje się barwą od ciemnożółtej do ciemnozłotej. Jest klarowny, średnio treściwy i dobrze wysycony.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 18,2 - 20,5°Blg
Ekstrakt końcowy: 2,1 - 3,6°Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-9,5% obj.
Goryczka: 20 – 40 IBU
Barwa: 8-14 EBC
Więcej informacjo na stronie:
5. Piwo Grodziskie – jest jednym w pełni polskim piwem, w dodatku jednym z najstarszych piw w Europie. Jego nazwa pochodzi od Grodziska Wielkopolskiego, w którym warzono go już w XIV wieku.
Grodziskie to jasne, lekkie piwo pszeniczne, górnej fermentacji warzone przy użyciu słodu dymionego. Charakterystyczne dla tego piwa jest refermentowanie w butelkach, klarowność z osadem drożdżowym oraz wysokie nasycenie dwutlenkiem węgla.
Aby uwarzone piwo było jak najbardziej zbliżone do oryginału należałoby użyć zasypu składającego się 100% słodu pszenicznego delikatnie wędzonego dymem drewna dębowego, jednakże dobre rezultaty daje kompozycja słodów wędzonych bukiem, pszenicznego i pilzneńskiego. Zalecane są chmiele polskie, czeskie lub niemieckie, czyli odmiany takie jak: Lubelski, Żatecki, Hallertauer Mittelfrüh albo Tettnanger. Ponadto należy użyć drożdży górnej fermentacji, o w miarę czystym profilu, nie produkujące dużej ilości estrów i fenoli.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 7,0-8,0 °Blg
Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0 °Blg
Zawartość alkoholu: 2,5-3,3 % obj.
Goryczka: 20-30 IBU
Barwa: 6-12 EBC
Więcej informacjo na stronie:
6. Herbaciana IPA (Tea IPA) – to kolejna wariacja na temat piwa w stylu India Pale Ale. Tym razem przy warzeniu piwa, należy również uwzględnić dodanie liści herbaty.
Z uwagi na styl bazowy (IPA) – nasza wersja będzie piwem górnej fermentacji, o intensywnym chmielowo-herbacianym smaku oraz średniej lub dużej zawartości alkoholu. Obfita goryczka oraz różne aromaty będą wynikiem użytych chmieli i liści herbat, wedle pomysłu i upodobań piwowara.
Bardzo ważnym aspektem będzie zachowany balans pomiędzy smakiem i aromatem pochodzącym od chmieli i słodów (czasem drożdży), a smakiem i aromatem pochodzącym od herbaty.
Ponadto wymagane jest, aby piwowar podał jakiego rodzaju/odmiany herbaty użył.
Parametry tak jak dla stylu IPA.
Ekstrakt początkowy: 12,4 - 18,2°Blg
Ekstrakt końcowy 2,5 -4,6 ºBlg
Zawartość alkoholu: 5 –7,5% obj.
Goryczka: 40 –70 IBU
Barwa: 12 –30 EBC
Przy tworzeniu receptury warto posiłkować się stylami American IPA oraz English IPA.
7. Black Rye IPA – czyli Ciemne Żytnie IPA.
W przypadku tego piwa bazowym słodem jest słód Pale ale lub 2-rzędowy, natomiast słód żytni powinien stanowić około 15-20% zasypu.
Aromat Black Rye IPA powinien pochodzić w głównej mierze od chmieli. Wyszczególnić można nuty cytrusowe, żywiczne, sosnowe, jagodowe, melonowe, a także kwiatowe, ziołowe, trawiaste, czy też określane jako owoców tropikalnych i pestkowych. Połączenie piwa ciemnego i żytniego może skutkować pojawieniem się nut lekko kawowych, czekoladowych czy tostowych. Ponadto może występować pieprzowy aromat słodu żytniego oraz nuta słodowo-zbożowa.
Kolor powinien zwierać się w zakresie od ciemno-brązowego do czarnego. Z kolei piana powinna być lekko brązowa do brązowa i powinna się utrzymywać. Piwo powinno być klarowne, czasem lekko mgliste lub opalizujące.
Smak Black Rye Ipa powinien kierować się w stronę średniej do wysokiej chmielowości. Tak jak w przypadki aromatu, można wyróżnić całą paletę doznań, począwszy od tropikalnych owoców, poprzez cytrusy, sosnę, skończywszy na aromatach pochodzących od ciemnych słodów (lekko karmelowy, toffi). Z kolei słody mogą wnieść posmaki zbożowe, tostowe. Ponadto pożądane jest lekka przyprawowość pochodząca od słodu żytniego.
Goryczka od średnio-wysokiej do bardzo wysokiej. Odczucie goryczki może być wzmocnione przez ciemne słody.
Odczucie w ustach powinno być średnio lekkie do średniej treściwości. Stopień nagazowania średni do średnio wysokiego.
Black Rye IPA należy do piw zdecydowanie chmielowych i gorzkich, umiarkowanie mocnych, z chmielowością stylu American IPA. Ponadto jest dużo ciemniejsze od amerykańskiej wersji, jednakże bez mocnego palonego charakteru.
Co najistotniejsze żytni charakter powinien być wyczuwalny.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 12,4 – 20,5°Blg
Ekstrakt końcowy 2,6 – 4,6°Blg
Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,0% obj.
Goryczka: 50 -90 IBU
Barwa: 49 – 79 EBC
Warto posiłkować się stylem Black IPA oraz Rye IPA
8. Piwo Ziołowe – Gruit
Gruit jest piwem historycznym, którego rodowód sięga czasów średniowiecza. Gdy właściwości chmielu nie były odkryte, do warzenia piwa stosowano zioła.
Gruit można określić jako specjalną mieszankę ziół, która miała nadać piwu smak i aromat, a także przedłużyć jego przydatność do spożycia.
Podstawowymi składnikami mieszanki była woskownica europejska, krwawnik pospolity i bagno zwyczajne, czyli dziki rozmaryn.
Do pozostałych ziół używanych przy produkcji gruita należą: bylica pospolita, szanta zwyczajna, bluszczyk kurdybanek, wrzos zwyczajny, dziurawiec zwyczajny, jagody jałowca, przytulia, nasiona kminku zwyczajnego, bylica piołun, lawenda. Później stosowano także: cynamon, oregano, imbir, biedrzeniec anyż, gałkę muszkatołową.
Poszczególne zioła, przyprawy, a nawet jagody nadawały piwu bogatego smaku i aromatu, a nawet goryczki. Niektóre kompozycje ziół były wysoce odurzające, narkotyczne, a nawet afrodyzjakalne i psychotropowe, gdy były spożywany w odpowiednich ilościach.
Gruit z uwagi na swój nietypowy charakter nie posiada „sztywnych” parametrów, typu: ekstrakt początkowy, końcowy, zawartość alkoholu, goryczka, czy też barwa. Z tego względu uczestnik konkursu musi określić styl bazowy (ew. słody) oraz mieszankę ziół jakich użył przy warzeniu. Mile widziany jest szerszy opis, który pozwoli na właściwą ocenę piwa.
Źródła:
9. Cydr – zwany jabłecznikiem – jest napojem alkoholowym, powstającym w procesie fermentacji soku z dojrzałych jabłek.
Wygląd cydru mieści się w granicach od mętnego do klarownego, a zawartość alkoholu od 1,2% do nawet 8,5% obj. Jest fermentowany przy udziale drożdży górnej fermentacji.
Cydr powinien być odfermentowany średnio- w kierunku do wysokiego. Profil cydru określa się jako czysty, nie powinny występować nieprzyjemne aromaty. Stopień wysycenia dowolny, jednakże pamiętać należy o wysokiej pijalności trunku. W aromacie zdecydowanie powinny przodować estry owocowe, aromaty jabłek, gruszek, winogron, moreli, a także porzeczek, śliwek, czy rodzynek. Dopuszczalne są niewielkie ilości aromatów kwiatowych, miodowych, trawiastych, ziołowych.
W smaku cydr charakteryzuje się kwaskowatością, wytrawnością i zbalansowaną lekką słodyczą.
Spodziewać się można smaków owocowych, od niskiego do wysokiego poziomu. Mogą również pojawić się posmaki ziołowe, skórkowe, przyprawowe i przypiekane, które wprowadzić mogą goryczkę. Wszelkiego rodzaju posmaki chemiczne, medyczne, grzybowe, siarkowe są niepożądane.
Odczucie w ustach – wytrawne, półwytrawne. Jeśli występuje rozgrzewanie alkoholowe, to jego poziom powinien być niski. Treściwość od niskiej do wysokiej. Zauważalne jest ściąganie i wysuszanie jamy ustnej oraz cierpkość na niskim, średnim poziomie.
Cydr oczywiście nie jest piwem, ale z uwagi na duże zainteresowanie został wprowadzony do konkursu. Jest kategorią otwartą (oczywiście w ramach ustawowej definicji cydru). Przy zgłoszeniu wprowadzamy wymóg napisania kilka słów o swoim cydrze, aby można było go właściwie ocenić.
Źródła:
10. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu.
Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki.
Kontakt: ckpdbp@gmail.com
Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem.
Piwu Cześć!
Termin konkursu będzie zgodny z IV Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce).
Kategorie Konkursowe:
1. Double India Pale Ale (DIPA) – zwane również jako Imperial India Pale Ale.
Od klasycznej „IPY” różni się jeszcze większą chmielowością i większą zawartością alkoholu.
DIPA warzona jest na bazie słodów Pale Ale, które powinny stanowić 80-90% całego zasypu. Najczęściej używa się chmieli amerykańskich, rzadziej są to chmiele angielskie lub inne szlachetne odmiany. Preferowane drożdże to takie, które dają czysty profil piwa, ewentualnie lekko estrowy.
W aromacie dominuje chmielowość, cytrusy i kwiaty, jednakże z uwagi na wielokrotne chmielenie mogą wystąpić aromaty żywiczne, trawiaste i drewna, a także nuty brzoskwini, marakui, rodzynków, karmelu i ziół.
Barwa zawiera się w granicach od złotej, poprzez pomarańczową, bursztynową, rubinową, aż do miedzianej.
W smaku podobnie do aromatu dominuje chmielowość, cytrusy, żywice, orzechy, karmel. Alkohol wyczuwalny, ale nie dominujący.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 16,0-20,5 °Blg
Ekstrakt końcowy: 2,1-4,6 °Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-10% obj.
Goryczka: 60-120 IBU
Barwa: 12-28 EBC
Więcej informacjo na stronie:
2. American Barley Wine – dosłownie oznacza Amerykańskie Wino Jęczmienne.
Nazwa tego piwa nawiązuje do jego winnego charakteru, czyli dużej mocy oraz złożonego aromatu.
Jest to piwo ciężkie, treściwe o mocnym słodowo-owocowym profilu – zrównoważonym przez goryczkę chmielową, zazwyczaj długo leżakowane. Kolor zawiera się w przedziale od jasno-bursztynowego do miedzianego (rzadziej brązowy).
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 19,3 – 28,1°Blg
Ekstrakt końcowy: 4,1 – 7,6°Blg
Zawartość alkoholu: 8 – 12% obj.
Goryczka: 50 – 120 IBU
Barwa: 20- 40 EBC
Więcej informacjo na stronie:
3. Porter Bałtycki – to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu.
W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych.
Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego.
Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg
Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg
Zawartość alkoholu: 5.5 – 9.5% obj.
Goryczka: 20–40 IBU
Barwa: 33 – 60 EBC
Więcej informacjo na stronie:
4. Belgian Tripel – historycznie warzony był przez trapistów w Westmalle. Wśród piw klasztornych jest stosunkowo młody, ponieważ powstał w XX wieku.
Tripel jest piwem górnej fermentacji, z wysoką zawartością alkoholu. Receptura powinna być oparta na zasypie z jasnych słodów z dodatkiem białego cukru, przy użyciu drożdży belgijskich. Jeśli chodzi o chmielenie, to zazwyczaj używa się szlachetnych odmian np. Styrian Goldings.
Przy degustacji możemy wyczuć złożone aromaty przyprawowe i estry owocowe, natomiast aromaty alkoholowe są delikatne. Podobnie sprawa dotyczy smaku. Dominuje połączenie przypraw, owoców, w mniejszym stopniu smaków alkoholowych.
Belgian Tripel charakteryzuje się barwą od ciemnożółtej do ciemnozłotej. Jest klarowny, średnio treściwy i dobrze wysycony.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 18,2 - 20,5°Blg
Ekstrakt końcowy: 2,1 - 3,6°Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-9,5% obj.
Goryczka: 20 – 40 IBU
Barwa: 8-14 EBC
Więcej informacjo na stronie:
5. Piwo Grodziskie – jest jednym w pełni polskim piwem, w dodatku jednym z najstarszych piw w Europie. Jego nazwa pochodzi od Grodziska Wielkopolskiego, w którym warzono go już w XIV wieku.
Grodziskie to jasne, lekkie piwo pszeniczne, górnej fermentacji warzone przy użyciu słodu dymionego. Charakterystyczne dla tego piwa jest refermentowanie w butelkach, klarowność z osadem drożdżowym oraz wysokie nasycenie dwutlenkiem węgla.
Aby uwarzone piwo było jak najbardziej zbliżone do oryginału należałoby użyć zasypu składającego się 100% słodu pszenicznego delikatnie wędzonego dymem drewna dębowego, jednakże dobre rezultaty daje kompozycja słodów wędzonych bukiem, pszenicznego i pilzneńskiego. Zalecane są chmiele polskie, czeskie lub niemieckie, czyli odmiany takie jak: Lubelski, Żatecki, Hallertauer Mittelfrüh albo Tettnanger. Ponadto należy użyć drożdży górnej fermentacji, o w miarę czystym profilu, nie produkujące dużej ilości estrów i fenoli.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 7,0-8,0 °Blg
Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0 °Blg
Zawartość alkoholu: 2,5-3,3 % obj.
Goryczka: 20-30 IBU
Barwa: 6-12 EBC
Więcej informacjo na stronie:
6. Herbaciana IPA (Tea IPA) – to kolejna wariacja na temat piwa w stylu India Pale Ale. Tym razem przy warzeniu piwa, należy również uwzględnić dodanie liści herbaty.
Z uwagi na styl bazowy (IPA) – nasza wersja będzie piwem górnej fermentacji, o intensywnym chmielowo-herbacianym smaku oraz średniej lub dużej zawartości alkoholu. Obfita goryczka oraz różne aromaty będą wynikiem użytych chmieli i liści herbat, wedle pomysłu i upodobań piwowara.
Bardzo ważnym aspektem będzie zachowany balans pomiędzy smakiem i aromatem pochodzącym od chmieli i słodów (czasem drożdży), a smakiem i aromatem pochodzącym od herbaty.
Ponadto wymagane jest, aby piwowar podał jakiego rodzaju/odmiany herbaty użył.
Parametry tak jak dla stylu IPA.
Ekstrakt początkowy: 12,4 - 18,2°Blg
Ekstrakt końcowy 2,5 -4,6 ºBlg
Zawartość alkoholu: 5 –7,5% obj.
Goryczka: 40 –70 IBU
Barwa: 12 –30 EBC
Przy tworzeniu receptury warto posiłkować się stylami American IPA oraz English IPA.
7. Black Rye IPA – czyli Ciemne Żytnie IPA.
W przypadku tego piwa bazowym słodem jest słód Pale ale lub 2-rzędowy, natomiast słód żytni powinien stanowić około 15-20% zasypu.
Aromat Black Rye IPA powinien pochodzić w głównej mierze od chmieli. Wyszczególnić można nuty cytrusowe, żywiczne, sosnowe, jagodowe, melonowe, a także kwiatowe, ziołowe, trawiaste, czy też określane jako owoców tropikalnych i pestkowych. Połączenie piwa ciemnego i żytniego może skutkować pojawieniem się nut lekko kawowych, czekoladowych czy tostowych. Ponadto może występować pieprzowy aromat słodu żytniego oraz nuta słodowo-zbożowa.
Kolor powinien zwierać się w zakresie od ciemno-brązowego do czarnego. Z kolei piana powinna być lekko brązowa do brązowa i powinna się utrzymywać. Piwo powinno być klarowne, czasem lekko mgliste lub opalizujące.
Smak Black Rye Ipa powinien kierować się w stronę średniej do wysokiej chmielowości. Tak jak w przypadki aromatu, można wyróżnić całą paletę doznań, począwszy od tropikalnych owoców, poprzez cytrusy, sosnę, skończywszy na aromatach pochodzących od ciemnych słodów (lekko karmelowy, toffi). Z kolei słody mogą wnieść posmaki zbożowe, tostowe. Ponadto pożądane jest lekka przyprawowość pochodząca od słodu żytniego.
Goryczka od średnio-wysokiej do bardzo wysokiej. Odczucie goryczki może być wzmocnione przez ciemne słody.
Odczucie w ustach powinno być średnio lekkie do średniej treściwości. Stopień nagazowania średni do średnio wysokiego.
Black Rye IPA należy do piw zdecydowanie chmielowych i gorzkich, umiarkowanie mocnych, z chmielowością stylu American IPA. Ponadto jest dużo ciemniejsze od amerykańskiej wersji, jednakże bez mocnego palonego charakteru.
Co najistotniejsze żytni charakter powinien być wyczuwalny.
Parametry - według których piwo będzie oceniane:
Ekstrakt początkowy: 12,4 – 20,5°Blg
Ekstrakt końcowy 2,6 – 4,6°Blg
Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,0% obj.
Goryczka: 50 -90 IBU
Barwa: 49 – 79 EBC
Warto posiłkować się stylem Black IPA oraz Rye IPA
8. Piwo Ziołowe – Gruit
Gruit jest piwem historycznym, którego rodowód sięga czasów średniowiecza. Gdy właściwości chmielu nie były odkryte, do warzenia piwa stosowano zioła.
Gruit można określić jako specjalną mieszankę ziół, która miała nadać piwu smak i aromat, a także przedłużyć jego przydatność do spożycia.
Podstawowymi składnikami mieszanki była woskownica europejska, krwawnik pospolity i bagno zwyczajne, czyli dziki rozmaryn.
Do pozostałych ziół używanych przy produkcji gruita należą: bylica pospolita, szanta zwyczajna, bluszczyk kurdybanek, wrzos zwyczajny, dziurawiec zwyczajny, jagody jałowca, przytulia, nasiona kminku zwyczajnego, bylica piołun, lawenda. Później stosowano także: cynamon, oregano, imbir, biedrzeniec anyż, gałkę muszkatołową.
Poszczególne zioła, przyprawy, a nawet jagody nadawały piwu bogatego smaku i aromatu, a nawet goryczki. Niektóre kompozycje ziół były wysoce odurzające, narkotyczne, a nawet afrodyzjakalne i psychotropowe, gdy były spożywany w odpowiednich ilościach.
Gruit z uwagi na swój nietypowy charakter nie posiada „sztywnych” parametrów, typu: ekstrakt początkowy, końcowy, zawartość alkoholu, goryczka, czy też barwa. Z tego względu uczestnik konkursu musi określić styl bazowy (ew. słody) oraz mieszankę ziół jakich użył przy warzeniu. Mile widziany jest szerszy opis, który pozwoli na właściwą ocenę piwa.
Źródła:
9. Cydr – zwany jabłecznikiem – jest napojem alkoholowym, powstającym w procesie fermentacji soku z dojrzałych jabłek.
Wygląd cydru mieści się w granicach od mętnego do klarownego, a zawartość alkoholu od 1,2% do nawet 8,5% obj. Jest fermentowany przy udziale drożdży górnej fermentacji.
Cydr powinien być odfermentowany średnio- w kierunku do wysokiego. Profil cydru określa się jako czysty, nie powinny występować nieprzyjemne aromaty. Stopień wysycenia dowolny, jednakże pamiętać należy o wysokiej pijalności trunku. W aromacie zdecydowanie powinny przodować estry owocowe, aromaty jabłek, gruszek, winogron, moreli, a także porzeczek, śliwek, czy rodzynek. Dopuszczalne są niewielkie ilości aromatów kwiatowych, miodowych, trawiastych, ziołowych.
W smaku cydr charakteryzuje się kwaskowatością, wytrawnością i zbalansowaną lekką słodyczą.
Spodziewać się można smaków owocowych, od niskiego do wysokiego poziomu. Mogą również pojawić się posmaki ziołowe, skórkowe, przyprawowe i przypiekane, które wprowadzić mogą goryczkę. Wszelkiego rodzaju posmaki chemiczne, medyczne, grzybowe, siarkowe są niepożądane.
Odczucie w ustach – wytrawne, półwytrawne. Jeśli występuje rozgrzewanie alkoholowe, to jego poziom powinien być niski. Treściwość od niskiej do wysokiej. Zauważalne jest ściąganie i wysuszanie jamy ustnej oraz cierpkość na niskim, średnim poziomie.
Cydr oczywiście nie jest piwem, ale z uwagi na duże zainteresowanie został wprowadzony do konkursu. Jest kategorią otwartą (oczywiście w ramach ustawowej definicji cydru). Przy zgłoszeniu wprowadzamy wymóg napisania kilka słów o swoim cydrze, aby można było go właściwie ocenić.
Źródła:
10. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu.
Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki.
Kontakt: ckpdbp@gmail.com
Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem.
Piwu Cześć!
Comment