Krzysiowe warzenie

[Marusia]

Droga Mario, wiem jak to zrobić. Ale mam wrażenie, że jednak węch Ci się psuje.

Cholera wie, tyle diacetylów i innych brzydkich słów się człek nawąchał, że może już chmielu w ogóle nie czuję

[gobong]

Ja prawie wyłącznie chmielę polskimi chmielami, o ile faktycznie Lubelski z 2012 trochę słabszy mi się wydał, to Marynka na goryczkę była fajna, natomiast Lomik dał genialne aromaty, Sybilli użyłem i dla goryczki i dla aromatu, sprawdziła się bardziej jako chmiel goryczkowy ale wymagający długiego leżakowania.

[Krzysiu]

No to niepotrzebnie panikuję.

[Krzysiu]

Kolejna przerwa we wpisach, ale nie w warzeniu.

Warka 150, wyszło 30 litrów 9 Blg. Rewelacyjne, lekkie ale, czyste w smaku, wyraźnie nachmielone klasykami: EKG, Cascade i Willamette. Świetne na letnie upały, w związku z czym otrzymało amerkańską nazwę "Summer Camp Pale Ale".

Warka 151 - miało być karmelowe z owsem, ale tak nakombinowałem ze składem, że w ogóle nie chciało się filtrować. Ratowałem się sitkiem, co zaskutkowało takim syfem, że w ogóle zastanawiałem się, czy nie wylać tego od razu. Matka natura mnie wyręczyła, bo piwo po prostu skwaśniało.

Warka 152 - niemieckie jasne ale 10 Blg na górnych drożdżach i z wyraźną, czystą goryczką na chmielach Spalter Selekt i Mittelfruh, z niewielkim udziałem Marynki. Lekkie, ale solidne piwo o zdecydowanym smaku, zupełnie odmiennym od angielskich chmieli. Feldlagerbier w sam raz dla pruskich świń.

Warka 153 - Brown porter 12 Blg, klasyczny angielski porter średnio nachmielony Challengerem, EKG i Fugglesem, z udziałem mąki kukurydzianej w zasypie oraz delikatnie potrakowany kolendrą i lukrecją. Jeszcze nie stestowany.

Warka 154 - w zamierzeniu piwo francuskie, biere de garde, tyle że lżejsze, na chmielach Bouclier i Aramis. Niestety - infekcja, zbyt długo trzymane na fermentacji głównej (wina mojego lenistwa i głupiego kalendarza w Brewtarget), poszło w kanał.

warka 155 - pumpkin ale, niezbyt mocne piwo (12 Blg) z dodatkiem kukurydzy i soku z 4 kg dyni, zacierane na słodko, chmielone delikatnie Citrą i Falconers Flight (tylko na goryczkę), przyprawiane klasyczną amerykańską mieszanką przypraw do ciast dyniowych: cynamon, imbir, ziele angielskie, gałka muszkatołowa. Obecnie w fermentacji wtórnej.

warka 156, dzisiaj: ponownie zmodyfikowane i osłabione biere de garde na francuskich chmielach Bouclier i Aramis, aktualnie w wannie.

[dyczkin]

.... wyraźnie nachmielone klasykami: EKG, Cascade i Willamette.

Klasyka, tak? Nie mam więcej pytań, dojrzałeś Krzysiu

[josefik]

A ta fermentacja wtórna w piwowarzeniu to cicha czy też refermentacja, czy dodatek cukrów po burzliwej , coś innego?

[Krzysiu]

Klasyka, tak? Nie mam więcej pytań, dojrzałeś Krzysiu

Cascade i Willamette to są amerykański klasyki, a nie jakieś perfumowane badziewiaki.

A ta fermentacja wtórna w piwowarzeniu to cicha czy też refermentacja, czy dodatek cukrów po burzliwej , coś innego?

Proces fermentacji dzieli się na fermentację główną i fermentację wtórną. Nazwy "burzliwa" i "cicha" to terminy wymyślone przez Andrzeja Sadownika, których ja nie używam.

[dyczkin]

Cascade i Willamette to są amerykański klasyki, a nie jakieś perfumowane badziewiaki.

Jak odróżnić amerykańskiego klasyka od ferfumowatego badziewiaka?

Proces fermentacji dzieli się na fermentację główną i fermentację wtórną. Nazwy "burzliwa" i "cicha" to terminy wymyślone przez Andrzeja Sadownika, których ja nie używam.

Zawsze w opozycji?

[Krzysiu]

Jak odróżnić amerykańskiego klasyka od ferfumowatego badziewiaka?

Bardzo prosto, wystarczy sprawdzić, jakie odmiany były na rynku 10 lat temu lub wcześniej - to są klasyki. A poważnie - te, które nie walą owocami tropikalnymi na kilometr.

Zawsze w opozycji?

Nie. Po prostu nie podobają mi się terminy "burzliwa" i "cicha", więc używam podręcznikowych.

[josefik]

OK. Zaintrygowało mnie to nazewnictwo ponieważ ostatnio na Targach w Poznaniu widziałem taką informację "Piwo fermentacji wtórnej" na stoisku Browaru EDI. Miałem cień nadziei że może coś głębszego się pod tym hasłem kryje. Samo hasło i proces fermentacji wtórnej niestety piwu nie pomógł.

[anteks]

OK. Zaintrygowało mnie to nazewnictwo ponieważ ostatnio na Targach w Poznaniu widziałem taką informację "Piwo fermentacji wtórnej" na stoisku Browaru EDI. Miałem cień nadziei że może coś głębszego się pod tym hasłem kryje. Samo hasło i proces fermentacji wtórnej niestety piwu nie pomógł.

Na stanowisku Lecha była lepsza informacja" piwo uwarzone o 8,17" a o 10 już lali z tanka

[Krzysiu]

Warka 157 - Gose

założenia wg Brewtarget: 11 Blg, 15 IBU, 10,5 SRC

skład:
2000 g słód pszeniczny jasny
800 g słód pale ale
400 g słód zakwaszający Weyermann
400 g płatki orkiszowe (miały być pszenne, ale okazało się, że nie mam w zapasach)
300 g słód wiedeński
300 g słód bursztynowy
300 g słód wędzony

zacieranie:
18 l. / 69C -> 66C / 60 min
16 l. / 80C

chmielenie:
sporządziłem mieszankę po 10,5 g chmieli Lubelski, Lomik, Spalter, Tradition
dawkowanie: 1/3 do zacierania
1/3 - 75 min
1/3 - 60 min

dodatki:
15 g kolendra / 5 min.
15 g sól morska / 5 min.

drożdże: Mangrove Jack US West Coast (5 g. na początek, podobno są bardzo wydajne)

Wyszło ok. 23 litrów brzeczki 11 Blg (z ułamkiem), barwa miodowa, mętna. Zapachu nie wyczułem, w smaku dośc spora goryczka z przebijającą się delikatnie słonością. Kolendry nie wyczułem.

[Krzysiu]

Warka 158 - Fredersdorf

Kolejne historyczne piwo, tym razem inspirowane przepisem ze Sroczyńskiego "Nowy Piwowar ...". Fredersdorf, a właściwie Fredersdorfer, to piwo produkowane w dobrach Michaela Gabriela Fredersdorfa - kamerdynera, ministra i przyjaciela Fryderyka Wielkiego. W 2 połowie XVIII w. i na początku XIX w. było uznawane za jedno z najlepszych i najpopularniejszych piw w Niemczech. Było to dość lekkie, słodkie, jasno- lub brunatne piwo ze słodów jęczmiennch, pszenicznych i owsianych, z dodatkiem przypraw. O problemach związanych z interpretacją receptury opowiem zapewne w odrębnym temacie, a teraz konkrety:

zasyp:
1,5 kg. słód monachijski II Strzegom
1,5 kg. słód bursztynowy Strzegom
1,5 kg. słód pszeniczny jasny
0,4 kg. płatki owsiane
0,25 kg. melasa trzcinowa (na koniec gotowania)

zacieranie:
20 l. / 70 - 73C / 90 min.
20 l. / 80C

gotowanie 60 min:
10 g. Tradition + 5 g Marynka /60 min.
10 g. Spalter / 45 min.
15 g. jałowiec jagody / 15 min.
1 g. galgant / 15 min.
10 g. oregano (chmiel hiszpański) / 5 min.

Wyszło 25 litrów bardzo aromatycznej brzeczki w kolorze ciemnego miodu, bardzo mętnej, o mocy 12,5 Blg. Wg Brewtarget 1.2.4 parametry powinny wynosić: 11,6 Blg, 4,6 ABV, 16,3 IBU, 23,9 EBC.

[wch]

I tylko o degustacji tych warek cisza

[Krzysiu]

Ja jestem nieobiektywny, a inni, którzy je degustują, nie znają się. Mówią, że dobre, bo się mnie boją.

O Pumpkin ale mogę powiedzieć, że duży zawód. Piwo o niezdecydowanym smaku (dyni brak), lekkim aromacie przypraw i bardzo obfitym, brzydkim osadzie. Zepsute nie jest, ale to nieudany eksperyment i więcej nie będę tego próbował.

Zabutelkowany dzisiaj Comte de Frontenac (156) niepomiernie mnie zaskoczył. Barwa czerwonawo - brązowa, słaby zapach owocowy, a w smaku słodycz i owoce (porzeczka, jeżyna). Goryczki właściwie nie wyczułem, a wg Brewtarget współczynnik to 0,46. Jest bardzo dobre, ale zaupełnie inne, niż sobie wymyśliłem i w zasadzie nie wiem, dlaczego.

Fredersdorfer fermentował bardzo krótko i słabo, faza główna trwała około doby - ale zacierany był na bardzo słodko, więc cukrów fermentujących było stosunkowo niewiele. Piana niska, dziurawa i nietrwała, barwy beżowej, a z wiadra dobiega intensywny zapach domowej pizzy (chyba za dużo oregano). O drożdżach nie napisałem - są to Safale T-58.

Gose na wtórnej, butelkowany będzie po Świętach, a może nawet już w styczniu.